دنیای کنسول و بازی

اگر از دنبال کنندگان دنیای بازی یا گیمری حرفه‌ای یا حتی نیمه حرفه‌ای باشید، احتمالاً با اصطلاح DRS یا رزولوشن پویا مواجه شده‌اید. با پیشرفت روزافزون فناوری‌های ساخت بازی، امکان تولید عناوینی با رزولوشن‌های تا 4K نیز فراهم شده است. اگرچه اجرای گیم با این رزولوشن برای سخت‌افزارهای قدیمی بسیاری از کاربران امکان‌پذیر نیست اما رزولوشن DRS یا پویا به ما کمک می‌کند تا بدون نیاز به خرید سخت‌افزار جدید، بازی‌های روز را با کیفیت مناسب تجربه نماییم.

همان‌طور که می‌دانید بسیاری از کنسول‌های جدید و کارت گرافیک‎‌های قدرتمند، اجرای بازی‌ها با وضوح 4K را به عنوان هدف خود در اجرای باکیفیت در نظر گرفته‌اند. این امر به استودیوهای بازی‌سازی اجازه داده تا بتوانند ویژگی‌های گرافیکی غنی‌تری روی بازی‌های خود سوار کرده و جزئیات بیشتری در آن‌ها بگنجانند.

با این حال بسیاری از کنسول‌ها و سخت‌افزارهای قدیمی‌تر نمی‌توانستند این عناوین را به درستی اجرا نمایند تا توسعه دهندگان برای سازگاری بیشتر بازی‌های جدید با این کنسول‌ها، از فناوری DRS یا رزولوشن پویا را پیشنهاد دادند. در ادامه این فناوری را دقیق‌تر مورد بررسی قرار می‌دهیم.

DRS یا Dynamic Resolution Scaling چیست؟

DRS مخفف Dynamic Resolution Scaling به معنی مقیاس بندی با رزولوشن پویا تکنیکی را توصیف می‌کند که در بسیاری از بازی‌ ها برای بهبود عملکرد استفاده می‌ شود. دی آر اس تکنیکی است که در بازی‌ های رایانه‌ ای و کنسولی مورد استفاده قرار می‌ گیرد که در آن به سرعت وضوح خروجی برای بهبود عملکرد تغییر می‌کند. هنگامی که پردازنده گرافیکی (GPU) با ناحیه ای مواجه می شود که فشار زیادی به آن وارد می کند، می توان از DRS برای کاهش وضوح خروجی استفاده کرد.

استفاده از این تکنیک یکی از راه‌های کاهش فشار روی GPU است که به نوبه خود می‌تواند به حفظ سلامت frame rate کمک کند. بازی‌هایی که از DRS استفاده نمی‌ کنند با وضوح (resolution) تنظیم شده قفل می‌شوند و این ممکن است کاهش عملکرد را محسوس‌ تر کند یا توسعه‌ دهندگان را مجبور کند به روش‌های دیگر برای کاهش بار در نظر بگیرند.

این فرآیند توسط موتور بازی انجام می‌شود، که می‌تواند رزولوشن را بالا و پایین کند تا عملکرد را هموار کند. توسعه‌دهندگان در مورد حداقل (و حداکثر) وضوحی که یک بازی می‌تواند به آن دست یابد، تصمیم می‌گیرند که بسته به سخت‌ افزار مورد استفاده می‌ توان آن را تغییر داد. بسیاری از گیمرها در حال حرکت متوجه کاهش وضوح بازی نمی شوند و تکنیک‌ های اضافی مانند anti-aliasing زمانی برای صاف کردن خطوط ناهموار که اغلب با وضوح پایین همراه هستند استفاده می‌ شوند.

رابطه زمان رندر تصاویر و رزولوشن

زمانی که پردازنده گرافیکی سیستم شما به دلیل رزولوشن بالا نتواند یک صحنه از بازی را با سرعت مناسب رندر نموده و به نمایشگر بفرستد، شما بخشی از فریم‌های آن صحنه‌ را از دست داده و محتوایی منقطع و فاقد به هم پیوستگی را مشاهده خواهید کرد. رزولوشن پویا یا DRS به عنوان ابزاری مناسب برای کاهش زمان مورد نیاز برای رندر کردن تصاویر و در نتیجه افزایش نرخ فریم، با کم کردن موقت رزولوشن، فشار وارده روی سخت‌افزاری گرافیکی دستگاه را به حداقل می‌رساند .

برای مثال، پردازنده گرافیکی برای رندر کردن محتوایی با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه، به ازای هر فریم به ۱۶,۶۶۷ میلی‌ثانیه نیاز خواهد داشت. اگر رندرینگ یک فریم بیشتر از این زمان ببرد، آن فریم توسط کارت گرافیک نادیده گرفته و روی نمایشگر شما به نمایش در نمی‌آید؛ به این صورت نرخ فریم‌دهی پردازنده گرافیک و متعاقب آن فریم ریت کلی کاهش پیدا کرده و از نرمی و روانی تصویر بازی کاسته می‌شود.

همانطور که می‌دانید تعداد پیکسل‌های یک نمایشگر ۴K، تا ۴ برابر بیشتر از یک نمایشگر Full HD است. به همین دلیل، رندر تصاویر روی نمایشگر ۴K تا ۴ برابر بیشتر زمان احتیاج خواهد داشت. حال فرض کنید که یک کارت گرافیک قادر است یک تصویر را با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه در ۴K رندر کرده و ما برای داشتن تصویری روان به ۶۰ فریم بر ثانیه نیاز داریم. در اینجا با تکنیک DRS می‌توان رزولوشن را کاهش داده (نصف کرده) و به نرخ فریم مورد نظر رسید.

تنظیم رزولوشن بازی‌ها

گاهی اوقات پیش می‌آید که در یک بخش از بازی به دلیل حجم بالا و سنگین شدن تصاویر سیستم ممکن است دچار مشکل شود. برای جلوگیری از این اتفاق قابلیتی به نام مقایس‌پذیری رزولوشن پویا یا DRS برای یک بازی تعریف شده‌ است که با کاهش وضوح تصویر در آن لحظات خاص، جلوی وارد آمدن فشار زیاد به سخت‌افزار شما و همچنین کند شدن یا توقف بازی را می‌گیرد.

این یک قابلیت بسیار عالی است که با تنظیم گرافیک بازی روی بازه مشخص باعث می‌شود تا نهایت بهره‌وری را از سخت‌افزار رایانه خود داشته باشید.

رزولوشن مناسب برای مانیتور

بدون شک هرچه وضوح تصویر بالاتر برود، کیفیت بازی نیز افزایش پیدا می‌کند. اما باید تناسبی میان سخت‌افزار و روزلوشن تصویر برقرار نمود تا علاوه بر لذت بردن از کیفیت تصویر، هزینه اقتصادی سنگینی نیز به شما تحمیل نشود.

سه عامل سیستم‌عامل، مانیتور و بازی باید در کنار هم دیده شوند تا به بهترین نتیجه دست پیدا کنید. اگر با کنسول بازی می‌کنید، گزینه‌های محدودی برای تنظیم رزولوشن بازی‌ها در اختیار شماست. معمولا امکان بالا بردن رزولوشن بازی در کنسول‌ها وجود ندارد. البته ممکن است در نسل‌های جدید کنسول‌ها این قابلیت افزوده شود.

اما تنظیم رزولوشن بازی‌ها در رایانه‌ها معمولا در دسترس است و می‌توانید بهترین رزولوشن بازی را باتوجه به سخت‌افزارتان تعیین کنید و گزینه‌های DRS را نیز روی حالت بهینه قرار دهید.

چرا DRS تکنیک موثری است؟

باید در نظر داشته باشیم که رزولوشن تنها یکی از متغیرهای معادله زمان رندر و کیفیت تصویر به شمار می‌رود و عوامل زیادی همچون سطح جزئیات (LOD)، کیفیت سایه، کیفیت نورپردازی و ... نیز می‌توانند در تغییر زمان رندر نقش زیادی ایفا کنند.

هرچند به منظور رسیدن به نرخ فریم مناسب، تکنیک‌هایی برای کاهش تمامی این فاکتورها وجود دارد، برتری فناوری رزولوشن پویا یا DRS را باید در امکان کاهش رزولوشن بدون تحت تاثیر قرار دادن دیگر عوامل موثر در کیفیت نهایی تصویر دانست. این موضوع باعث می‌شود که یک بازی در پلتفرم‌های مختلف و با سخت‌افزاری متفاوت، نسبتاً یکسان به نظر برسد.

نتیجه گیری

در این مطلب متوجه شدیم که DRS یکی از مهم‌ترین ابزارهای توسعه‌دهندگان در به وجود آوردن سازگاری مناسب بین بازی‌ها و پلتفرم‌های سخت‌افزاری گوناگون به شمار می‌رود. بازی‌های جدید معمولاً از فناوری‌های بسیار موثری بهره‌ می‌برند و با جمع‌آوری اطلاعات لازم از کاربران، از تکنیک‌های پیشرفته‌تری استفاده می‌کنند. از این رو رزولوشن پویا یا DRS نیز هنوز به انتهای راه نرسیده و روز به روز بهتر خواهد شد.

منبع: تکنوسان مگ